Σήμερα, ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία με το σπουδαίο Πυθαγόρα, από το νησί της Σάμου.
Το πολιτιστικό μας μέλλον θα πρέπει να έχει τις ρίζες του στη σοφία του παρελθόντος, μέρος της οποίας είναι διαθέσιμη σε εμάς μέσω της διδασκαλίας του Πυθαγόρα. Υπήρξε εξόχως επιδραστικός ανά τους αιώνες και το πνέυμα του ζει ακόμη στις μέρες μας.
Ο Πυθαγόρας λοιπόν, γεννήθηκε στη Σάμο το 572 π.Χ. και πέθανε το 490 π.Χ. στη σύγχρονη Νότια Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι έζησε την ίδια περίοδο με το Λάο Τσε της Κίνας, το Βούδα της Ινδίας και πιθανόν με το Ζαρατούστρα της Περσίας.
Για χάρη της μόρφωσής του, ο Πυθαγόρας, ταξίδεψε στην Αίγυπτο και έμεινε κοντά στους Ιερείς της Μέμφιδος, της Ηλιούπολης και της Διόσπολης, της πόλης του Διός, για 22 ολόκληρα χρόνια! Μυήθηκε εκεί με επιτυχία και έμαθε όλα τα σχετικά με την Αιγυπτιακή θρησκεία και ιερή γνώση. Ωστόσο, όταν η Αίγυπτος κατακτήθηκε από τους Πέρσες, ο Πυθαγόρας εστάλη στη Βαβυλώνα ως αιχμάλωτος. Εκεί, είχε την ευκαιρία να μάθει και από τους Πέρσες ιερείς. Αφέθηκε ελεύθερος μετά από 12 χρόνια και επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ίδρυσε την Πυθαγόρεια Ακαδημία (Ομακοείο). Ήταν 56 ετών όταν επέστρεψε. Οι ιδέες του άσκησαν μεγάλη επιρροή, κυρίως στη νεολαία, και βρέθηκε σύντομα κατηγορούμενος για διαφθορά των νέων και αθεΐα, αλλά τελικά αθωώθηκε.
Όσο για το θάνατό του, λέγεται πως πέθανε αφού εισήρθε στο ναό των Μουσών, όπου έμεινε μέχρι το θάνατο του από ασιτία, αλλά κατά μία άλλη εκδοχή, πιθανόν να σκοτώθηκε από τους “εχθρούς” του, οι οποίοι είχαν ήδη σκοτώσει πολλούς Πυθαγόρειους και καταστρέψει τη σχολή του.
Μία από τις διδασκαλίες του ήταν πως μετά θάνατον, η ψυχή κάποιου, αν είναι τέλεια, ενώνεται με το Θεό, αλλά αν το άτομο δεν είχε φτάσει ακόμη στην τελειότητα, τότε η ψυχή επιστρέφει για τελειοποίηση και εξαγνισμό. Ήταν ο πρώτος που δίδαξε εσωτερική πίστη, ταπεινοφροσύνη, σεβασμό, εμπιστοσύνη και σωματικό εξαγνισμό στην αρχαία Ελλάδα.
Τα μαθηματικά ήταν για εκείνον μία μέθοδος μέσω της οποίας ο νους οδηγείται στη μελέτη των αιώνιων και αληθινών στοιχείων που παραμένουν πάντοτε αμετάβλητα. Μία γέφυρα και τρόπος επικοινωνίας μεταξύ του ορατού και του αόρατου κόσμου, και όχι απλώς ένα τρόπος κατανόησης και χειραγώγησης της φύσης. Ήταν για την ακρίβεια, η οδός για το νου να δραπετεύσει από το φυσικό κόσμο, που ο ίδιος θεωρούσε πρόσκαιρο, φθαρτό και ψεύτικο.
Πίστευε πως οι αριθμοί είναι τα θεμέλια όλων των πραγμάτων, υλικών και άυλων. Από τη μία μεριά, είναι θεμελιακές σχηματικές αρχές, τελείως αφηρημένες. Από την άλλη, έχουν ειδική φυσική υπόσταση. Η θεωρία των αριθμών είναι η πιο χαρακτηριστική διδασκαλία του Πυθαγορισμού. Οι αριθμοί είναι η ουσία του κόσμου και όχι μόνο σύμβολα ποσοτικών σχέσεων και ως εκ τούτου, θεωρούνται Ιεροί.
Ο Πυθαγόρας δίδασκε πως η μελέτη της αριθμητικής, της γεωμετρίας, της μουσικής και της αστρονομίας οδηγεί στην κατανόηση των κοσμικών φαινομένων του Σύμπαντος.
Στο επόμενο μέρος, θα αναλύσουμε την Ιερά Τετρακτύ, ενώ στο τρίτο μέρος του αφιερώματός μας στον Πυθαγόρα, θα ασχοληθούμε με τη μουσική των σφαιρών.
Εγγραφείτε για περισσότερα!!
Change is the only Constant
