Ο Σωκράτης μας πληροφορεί, μέσω του Πλάτωνα, πως η Γνώση είναι το αντίθετο της κακίας! Όταν κάποιος γνωρίζει τη φύση των πραγμάτων και του εαυτού του, γίνεται αυτομάτως καλός. Αυτό συμβαίνει διότι η Γνώση ρίχνει φως στο τρομακτικό σκοτάδι της άγνοιας, που μας οδηγεί να φερόμαστε και να σκεφτόμαστε λανθασμένα, καθώς η Γνώση παύει τον φόβο. Ακόμη και το φόβο του θανάτου.
Στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπου οι φιλόσοφοι δεν δίσταζαν να κουράσουν το μυαλό τους με βαθύτερα νοήματα, ήταν σαφές πως η Γνώση αποκτάται μέσα από συγκεκριμένα στάδια. Άρα υπάρχει ένα ιεραρχικό σύστημα που αφορά την απόκτηση της Γνώσης, η οποία στο ανώτατο στάδιο ονομάζεται “Νόηση”.
Ακόμη και τότε, ήταν ελάχιστοι οι “νοήμονες” που είχαν φτάσει σε αυτό το επίπεδο Γνώσης, ακριβώς επειδή η φύση των πραγμάτων είναι τέτοια που πρέπει κανείς να περάσει πολλά εμπόδια για να φτάσει εκεί. Η πλειοψηφία πάντα διαλέγει ευκολότερους δρόμους.
Η Νόηση επιτρέπει σε όποιον την έχει να αντιληφθεί την απατηλή φύση των αντικειμένων και ως εκ τούτου, να στοχαστεί τον αόρατο κόσμο των πραγματικών Ιδεών και του Αγαθού.
Ο δρόμος προς τη Νόηση υφαίνεται μέσω της Αρετής. Δεν μπορεί να θεωρηθεί νοήμων κάποιος που δεν έχει νικήσει επί των παθών του και δεν ελέγχει τα άλογα μέρη της ψυχής του. Έτσι, δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε νοήμονα κάποιον του οποίου οι πράξεις δεν υπαγορεύονται από το νου του. Ούτε και μπορούμε να πούμε κάποιον νοήμονα όταν ενδιαφέρεται υπερβολικά για το υλικό βασίλειο.
Στη σύγχρονη εποχή, υπάρχει σύγχυση γύρω από της έννοιες της νόησης, της διάνοιας και των σχετικών. Αυτόν που χαρακτηρίζουμε σήμερα ως έξυπνο, στην αρχαιότητα θα τον κατατάσσαμε ένα στάδιο πριν τη Νόηση, στο στάδιο της Διάνοιας. Αυτό το στάδιο αφορά την ικανότητα σκέψης η οποία συγκεντρώνεται στη λειτουργία του παρατηρούμενου Σύμπαντος, και όχι στον αόρατο αμετάβλητο κόσμο των Ιδεών. Παράδειγμα τέτοιου είδους σκέψης είναι η σημερινή επιστημονική σκέψη με την οποία καταφέρνουμε να υπολογίσουμε την τροχιά ενός πλανήτη, φερειπείν.
Παρατηρούμε λοιπόν, πολλούς επιστήμονες δεμένους στα υλικά τους πάθη, εύκολα χειραγωγούμενους, εξαιτίας της συνολικής τους άγνοιας, ασχέτως αν είναι εξόχως ικανοί να διαχειριστούν εργαλεία όπως είναι τα μαθηματικά.
Ο δρόμος της Αρετής είναι ο δρόμος προς το Αγαθόν στην Πλατωνική φιλοσοφία. Έχει παντελώς εγκαταλειφθεί; Ακόμη κι αν εμείς οι ίδιοι δεν τον περπατάμε, είναι χρέος μας να ενθαρύνουμε όσους το κάνουν και να τους προσφέρουμε το σεβασμό και την αναγνώρισή μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αναδείξουμε τους άξιους ηγέτες που η ανθρωπότητα έχει τόση ανάγκη.
Εγγραφείτε για περισσότερα…!
Change is the only Constant
Fantastic website you have here but I was wondering if you
knew of any community forums that cover the same topics discussed in this article?
I’d really love to be a part of community where I can get responses from
other experienced individuals that share the same interest.
If you have any recommendations, please let me know. Thanks!