Σύμφωνα με την κλασική φυσική, αυτό που ονομάζουμε κενό, είναι εκείνο το σημείο του χώρου στο οποίο υπάρχει πλήρης απουσία της ύλης. Αυτός ο ορισμός είναι σε συμφωνία με την γενικότερη αντίληψη της κοινωνίας για το κενό, η οποία καθορίζεται από την εμπειρία μας και τις αισθήσεις μας. Για παράδειγμα, λέμε το χώρο που μας περιβάλλει κενό, επειδή δεν μπορούμε να διακρίνουμε τις αέριες ενώσεις και τα μικροσωματίδια με γυμνό μάτι. Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, χρησιμοποιώντας όργανα που διευρύνουν την έκταση των αισθήσεών μας, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο χώρος είναι στην πραγματικότητα γεμάτος. Ο χώρος και η ύλη είναι για την κοινή λογική δύο ανεξάρτητες οντότητες οι οποίες είναι συνδεδεμένες με τη σχέση περιέχοντος και περιεχομένου. Για τις αισθήσεις μας, η ύλη θα πρέπει να βρίσκεται μέσα σε κάποιο χώρο.
Οι αρχαίοι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι (π.χ. Πυθαγόρειοι) θεωρούσαν πως η έννοια του κενού δεν ταυτίζεται με την έννοια του άδειου και πως το κενό είναι κάτι εντελώς υπαρκτό.
Στη σύγχρονη φυσική δεν υπάρχει πλέον μία διαχωριστική γραμμή μεταξύ ύλης και χώρου, καθώς η ύλη μπορεί να αποτελεί μία απλή ιδιομορφία, μία πτυχή, ένα πύκνωμα του Κενού Χώρου.
“Εκτός από το κενό, καμπυλόγραμμο (μη Ευκλείδιο) διάστημα, δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο. Η ύλη, το φορτίο, ο ηλεκτρομαγνητισμός και τα υπόλοιπα πεδία (όπως το πεδίο της βαρύτητας) είναι μόνο οι εκδηλώσεις της κάμψης του χώρου. Η φυσική είναι Γεωμετρία”
John Wheeler, Superspace and the nature of quantum geometrodynamics (1968)
Τί είναι η ύλη;
Ο μεγαλοφυής Αλβέρτος Αϊνστάιν, συνέλαβε την ιδέα ότι το κύριο συστατικό της κλασικής φυσικής, η ύλη, δεν είναι παρά καμπύλωση του κύριου συστατικού του κόσμου των μαθηματικών, του τρισδιάστατου Κενού Χώρου προς την 4η διάσταση.
Η καμπυλότητα του Χώρου
Όταν οι μετρήσεις πραγματοποιούνται στον Ευκλείδιο χώρο, τότε η καμπυλότητα προσδιορίζει ακριβώς τον βαθμό απόκλισης από το ευκλείδιο μοντέλο. Η καμπυλότητα του Κενού Χώρου μετριέται σε καθαρούς αριθμούς και δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης. Στον Ευκλείδιο χώρο η καμπυλότητα αυτή μετασχηματίζεται από την ανθρώπινη φυσιολογία σε πυκνότητα υλο-ενέργειας, όταν και μόνο όταν η τιμή της καμπυλότητας βρίσκεται μεταξύ μιας ελάχιστης και μίας μέγιστης τιμής. Η ανθρώπινη φυσιολογία δεν μπορεί να αντιληφθεί άλλες τιμές καμπυλότητας, χωρίς να σημαίνει ότι αυτές δεν υπάρχουν.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως Ύλη, δεν είναι παρά ιδεατές και μη αισθητές Γεωμετρικές μορφές και σχήματα του Κενού Μαθηματικού Χώρου. Το σύμπαν είναι μία περιοχή άπειρων μη αισθητών και συνεχώς μεταβαλλόμενων μαθηματικών καμπυλοτήτων του Κενού Μαθηματικού Χώρου, όλων των τιμών, από τις οποίες μπορούμε να αντιληφθούμε μόνο ελαχιστότατες.
Στα μαθηματικά η έννοια του Κενού Χώρου είναι ιδεατή και δεν έχει καμία σχέση με την υλική Συμπαντική πραγματικότητα. Ομοίως και τα γεωμετρικά σχήματα που μορφοποιούνται μέσα του είναι ιδεατά και άυλα και δεν έχουν καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα.
Η αρχική σημειακή ιδιομορφία του Σύμπαντος (Συμπαντική αρχή, singularity), παλλόμενη δημιούργησε κυματισμούς του μη αισθητού Κενού Μαθηματικού Χώρου.
Καθώς ο “κενός” χώρος δεν μπορεί να έχει μηδενική ενέργεια, αφού κάτι τέτοιο αντιβαίνει στην αρχή της απροσδιοριστίας του Χαϊζενμπεργκ, ο κενός χώρος σήμερα ορίζεται ως χώρος ελάχιστης ενέργειας. Η ενέργεια αυτή ονομάζεται Ενέργεια του Κενού και έχει πολύ μεγάλη σημασία εφόσον είναι το αίτιο στιγμιαίας δημιουργίας υλικών σωματιδίων, που τα ονομάζουμε Εικονικά Σωματίδια, και τα οποία γεμίζουν ολόκληρο τον Κενό Χώρο αφήνοντας εμφανή ίχνη των δραστηριοτήτων τους.
Οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι από αισθητό “τίποτα”, δηλαδή το “κενό” της κλασικής φυσικής, παράγεται μία φευγαλέα μορφή και ποσότητα υλοενέργειας, η οποία δεν αποτελεί παρά μία διαταραχή (καμπύλωση) του Κενού και ονομάζεται Εικονική Ύλη. Στη σύγχρονη φυσική, το Κενό είναι δυναμικό, έχει πολύπλοκη δομή και αλληλεπιδρά με τα περιεχόμενα και το περίβλημά τους. Είναι μία εξελισσόμενη οντότητα πολύ διαφορετική από την κλασική εικόνα του κενού, από το στατικό και άδειο κενό των λεξικών.
Μη αισθητά μεταβαλλόμενα Κύματα Καμπυλότητας του Κενού Χώρου (Γεωμετροδυναμική), μέσω της ανθρώπινης φυσιολογίας (Νευροφυσιολογίας), μετατρέπονται σε Κύματα Πυκνότητας (Γενική Σχετικότητα) και γύρω από τα μεταβαλλόμενα κύματα πυκνότητας δημιουργούνται Κύματα Βαρύτητας.
Καμπυλότητα -> Βιοϋπολογιστής -> Πυκνότητα -> Βαρύτητα
Τα βαρυτικά κύματα επιβεβαιώθηκαν πειραματικά το 2016.
Η ανθρώπινη κοινωνία είναι προς το παρόν προσκολλημένη στο φιλοσοφικό κατηγόρημα της Ύλης και βρίσκεται σε πνευματικό, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο. Ωστόσο η σύγχρονη Επιστήμη έχει απαντήσει ήδη σε πολλά από τα αδιέξοδα του ανθρώπου, αν και η πρόοδος της φυσικής και των μαθηματικών δεν έχει γίνει ευρέως εμπεδομένη. Το γιατί και το πώς η ανθρώπινη φυσιολογία κάνει αυτό το μετασχηματισμό της καμπυλότητας του Κενού Χώρου, είναι αντικείμενο μελέτης των επιστημών του εγκεφάλου για τις οποίες υπάρχει η ίδια γενικότερη άγνοια. Καθώς η επιστημονική έρευνα προχωράει, θα γίνει αναγκαστική η ρήξη με το τωρινό δυτικό “ορθολογικό” σύστημα αξιών της κοινωνίας, που δεν έχει σχέση με τον πραγματικό Ορθό Λόγο.
Η παραπάνω ανάλυση βασίστηκε στην αντίστοιχη διάλεξη του καθηγητή Αστροφυσικής (ΕΚΠΑ), κυρίου Μάνου Δανέζη και μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο παρακάτω βίντεο
Διάλεξη Μάνου Δανέζη περί Κενού και Βαρυτικών Κυμάτων
Εγγραφείτε για περισσότερα!
Change is the only Constant
- iohttps://www.h-bar.gr/author/iothio/
- iohttps://www.h-bar.gr/author/iothio/
- iohttps://www.h-bar.gr/author/iothio/
- iohttps://www.h-bar.gr/author/iothio/
EN 
EL