Το ανθρώπινο είδος ήταν φυσικό να ονομάσει τον εαυτό του Σοφό Άνθρωπο (Homo Sapiens), διότι ζητούμενο ήταν για εκείνο η Σοφία. Και υπήρξαν αρκετοί αντάξιοι του ονόματος αυτού μέχρι στιγμής. Άνθρωποι σοφοί που αντιλήφθηκαν πως η “πραγματικότητα” μας δεν είναι και τόσο πραγματική και πως τα φαινόμενα απατούν. Άνθρωποι που σφράγισαν την ανθρώπινη κοσμοθέαση με τις ρηξικέλευθες ιδέες τους και δεν φοβήθηκαν να αναγνωρίσουν την παραμόρφωση της αλήθειας από τον κόσμο των αισθήσεων.
Όμως, η άνθιση της φιλοσοφίας και της επιστήμης μίας παλιότερης εποχής έδωσε τη θέση της στο θρησκευτικό φανατισμό και τον πλήρη σκοταδισμό με τέτοιο τρόπο που ο άνθρωπος χρειάστηκε να ξανανακαλύψει, πολύ αργότερα, ιδέες που κάποτε ήταν εδραιωμένες, όπως η ατομική θεωρία του Δημόκριτου ή η Ευκλείδια γεωμετρία. Μία νέα εποχή ανέτειλε, εκείνη της Αναγέννησης και το ανθρώπινο πνεύμα βγήκε από την θρησκευτική ασφυξία. Οι επιστήμες αναπτύχθηκαν και έγιναν εντυπωσιακά άλματα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ακόμη και σήμερα όμως ζούμε στον απόηχο αυτής της εποχής, καθώς η σύγχρονη επιστημονική πρόοδος δεν έχει εμπεδωθεί από το ευρύ φάσμα των πολιτών.
Ο δυτικός πολιτισμός έχει βασιστεί στις έννοιες του χώρου, του χρόνου και της ύλης, όπως αυτές περιγράφηκαν από επιστήμονες, όπως ο Νεύτωνας. Οι έννοιες αυτές όμως έχουν αλλάξει ριζικά σημασία στην σύγχρονη επιστημονική κοσμοθέαση. Από τον προηγούμενο ακόμα αιώνα, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν δήλωνε πως
“Για μας τους ορκισμένους φυσικούς η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση ακόμα κι αν είναι τόσο επίμονη.”
Στο τρισδιάστατο “σύμπαν” μας, ο χρόνος φαίνεται να κυλάει από παρελθόν σε μέλλον, αλλά αν πάμε στην 4η διάσταση όλα αυτά συνυπάρχουν σε ενός είδους “δυναμικό παρόν”.
Ο φυσικός Max Tegmark, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης αναφέρει στο space.com: «Μπορούμε να απεικονίσουμε την πραγματικότητα μας, είτε ως ένα τρισδιάστατο χώρο όπου τα πράγματα συμβαίνουν με την πάροδο του χρόνου, ή ως ένα τετραδιάστατο χώρο όπου δεν συμβαίνει τίποτα (και αν απεικονίσουμε την πραγματικότητα με το δεύτερο τρόπο τότε το να αλλάξουμε την πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να αλλάζει, όλα είναι ακριβώς εκεί, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον).».
Το τρισδιάστατο σύμπαν που παρατηρούμε δεν αποτελεί παρά μία παραμορφωμένη εικόνα του πραγματικού σύμπαντος, ακριβώς όπως συμβαίνει με το είδωλό μας πάνω σε ένα κουτάλι.
Η κβαντική μηχανική, που εισήγαγε την έννοια της ύλης ως πυκνότητα πιθανότητας, αν και είναι προϊόν σκέψης του περασμένου αιώνα, είναι ακόμη άγνωστη στο μέσο πολίτη. Οι ιδιότητες του κβαντικού κενού, από το οποίο προέρχονται τα πάντα, είναι τόσο επαναστατικές που φαίνεται να μη μπορούν να ενσωματωθούν στη σύγχρονη σκέψη (διάβασε για τη σύγχρονη έννοια του κενού εδώ). Έτσι, η φυσική και τα μαθηματικά έφτασαν να αφορούν μόνο τη μερίδα των επιστημόνων που ασχολούνται μαζί τους και σε πολλές περιπτώσεις ούτε καν εκείνοι δεν έχουν αποκωδικοποιήσει αυτά τα οποία έχουν διδαχθεί.
Όταν, λοιπόν, η επιστημονική πρόοδος φτάσει να καταρρίψει το “ορθολογικό” σύστημα αξιών του δυτικού πολιτισμού, που δεν έχει σχέση με τον πραγματικό Ορθό Λόγο, τότε το ανθρώπινο είδος θα μπορέσει να μεταβεί σε μία νέα εποχή, την εποχή του Homo Universalis, όπου άνθρωπος και σύμπαν δεν θα έχουν το ρόλο παρατηρητή και παρατηρούμενου, αλλά θα είναι ένα. Για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι απαραίτητη η ριζική αλλαγή του τρόπου αντίληψης και του περιβάλλοντος, αλλά και του εαυτού, με τέτοιο τρόπο που οι σημαίες που έχει υψώσει το ανθρώπινο γένος στα απόκρημνα βουνά της γνώσης να γίνουν ορατές από το σύνολο της κοινωνίας. Ας ελπίσουμε ότι πριν να είναι πολύ αργά, ο άνθρωπος θα επιλέξει την εξέλιξη και όχι την οπισθοδρόμηση στο δογματικό τρόπο σκέψης.
Εγγραφείτε για περισσότερα!!
Η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά
EL 
EN